معرفی کتاب اعتراف باز ، نوشته شهلا زرلکی
آنچه خواهید خواند و تماشا خواهید کرد، معرفی کتاب اعتراف باز از نگاه سرو امینی است.
اعتراف باز تازه ترین اثر شهلا زرلکی نویسنده و پژوهشگر و منتقد ادبی است .
زرلکی اگر چه بیشتر در حوزه ی پژوهش و نقد ادبی فعال بوده اما در کتاب
” ما دایناسور بودیم” که در سال 1387 به چاپ رسید، خودش را به عنوان یک نویسنده ی قصه گو به مخاطب معرفی کرد.
” اعتراف باز ” را می توان یکی از مهم ترین آثار زرلکی به حساب آورد، قدمی رو به جلو.
در همان صفحه ی اول نویسنده با مخاطبش در میان می گذارد که قرار است از چه حرف بزند برای همین می نویسد:
این کتاب شوخی کوچکی است ، با گونه ادبی مهجور و محبوبم یعنی ” ادبیات اعترافی “
اما ادبیات اعترافی یعنی چی ؟
ادبیات اعترافی در برگیرنده اعترافاتی از باور های شخصی ، حالات روانی و تجربه ها و احساساتی است که خیلی از ما سعی می کنیم درباره اش با کسی حرف نزنیم . شاید بهتر باشد بگوییم خود افشایی است . خود افشایی درباره ی همه چیز و یا حداقل آن چیزی که می خواهیم درباره اش حرف بزنیم و حس نیاز می کنیم .
اگر در کشور خودمان بخواهیم نویسنده ای پیدا کنیم که به این شکل از ادبیات علاقه نشان داده به اسم جلال آل احمد در کتاب سنگی بر گوری خواهیم رسید.
اما سوال اینجاست ، چرا این شکل از ادبیات در کشور ما بی نصیب و محروم واقع شده؟
شاید دلیل آن میل ما شرقی ها به آشکار نشدن حقیقت و پنهانکاری است.
و البته اعتراف از منظر اسلام اینگونه تعریف می شود : : در دین اسلام اعتراف به گناه به دلیل اشاعه فحشا و ریختن آبرو جایز نیست .
شاید حالا بیشتر متوجه شویم چرا ادبیات اعترافی در کشور ما و البته در شرق مهجور مانده، اما
معنی آبرو مشخص نیست و مرزی برایش وجود ندارد به همین دلیل ما هرگز نمی توانیم بفهمیم کجا با آبروی کسی دست به یقه شده ایم.
اعتراف باز کتابی است ” ناداستان” که شهلا زرلکی با استفاده از روایت هایی از زندگی شخصی خودش و بازگویی لحظات خصوصی سعی در شکستن تابو های زیادی کرده است.
او بدون آنکه هراسی از قضاوت مخاطب داشته باشد از خاطراتی حرف می زند که شاید برای خیلی ها دشوار به نظر برسد .
کتاب با عنوان ” دفاعیه اول ” آغاز می شود و با ” دفاعیه آخر ” به پایان می رسد، شاید این هوشمندی در انتخاب عنوانی برای آغاز و پایان کتاب به دلیل آن باشد که زرلکی به خوبی آگاه به قضاوت هایی است که مخاطب در تمامی لحظات کتاب به شکل ناخوداگاه انجامش می دهد.
کتاب هجده فصل دارد و در هر فصل بخش هایی از اعتراف به چیز های کوچک و بزرگی است که نویسنده می خواهد با مخاطب در میان بگذارد، مخاطب شریک لحظاتی می شود که شاید باعث شود خودش را در جایگاه یک همراز بداند.
معرفی کتاب “اعتراف باز ” به آدم های اطرافمان ضروری است،
چرا که این کتاب جان تازه ای به ادبیات اعترافی می بخشد و می تواند آغازی باشد برای یک جریان و این شکل از ادبیات.
